Najprostszą metodą jest odwiedzenie naszej strony z mapą i pełną aktualną listą szkół polskich w Hamburgu. Wykaz ten nie obejmuje polskich żłobków i polskich przedszkoli w Hamburgu. Uaktualniamy ten rejestr szkół na bieżąco oraz staramy się wesprzeć powstawanie nowych miejsc nauki języka polskiego dla dzieci w ramach naszego projektu “Polski do szkoły w Hamburgu!”.
Gdy chce się znaleźć polską szkołę w Hamburgu dla swojego dziecka, nie wystarczy wiedzieć, gdzie są polskie szkoły, ale też dla jakich roczników, lub też dla dzieci w jakim wieku prowadzą zajęcia. Dotyczy to szczególnie szkół publicznych, w których do utworzenia klasy musi zebrać się konkretna ilość dzieci. Ważne jest, że w szkołach publicznych nie jest koniecznym, by dziecko było uczniem danej szkoły, aby mogło zostać zapisane na zajęcia do polskiej grupy.
Niemieckie szkoły publiczne, które oferują naukę języka polskiego jako języka pochodzenia, opierają się o ramy programowe wyznaczone przez hamburski Urząd ds.szkół i naucza zawodowego (Behörde für Schule und Berufsbildung).
Z kolei szkoły prywatne opierają się na ramach programowych polskiego Ministerstwa Edukacji Narodowej i realizują nową podstawę programową obowiązującą polskie dzieci w polskich szkołach w zakresie języka polskiego, wiedzy o Polsce i wiedzy o społeczeństwie, albo też wyznaczają swoje własne ramy programowe, gdzie szczególnie akcentowane są tematy zgodne z profilem szkoły (np. religia i katecheza chrześcijańska).
Bardzo dużo w nauczaniu zależy od nauczyciela wykładającego w każdej polskiej szkole w Hamburgu. Zawsze warto się spotkać bezpośrednio z nauczycielami i porozmawiać o tym, jak wyglądają zajęcia i czego konkretnie uczą się dzieci. Dodatkowo warto zebrać informacje od rodziców, których dzieci uczęszczały do polskich szkół w Hamburgu, czy to pytając na forach internetowych dla Polonii, czy też poprzez kanały mediów społecznościowych (takich jak Facebook WIRu).
Więcej informacji o lekcjach języka polskiego jako języka pochodzenia w hamburskim systemie edukacji znajduje się w broszurze „Fremdsprachenunterricht” oraz „Herkunftssprachenunterricht” wydawanej przez hamburski Urząd ds.szkół i naucza zawodowego.
Program nauczania w szkołach publicznych jest dostosowany do potrzeb i możliwości dzieci dwujęzycznych. Dwujęzyczność i mediacja między obu językami traktowane są tu jako zaleta, szansa i istotna umiejętność. W programie nauczania ważna jest alfabetyzacja - dzieci uczą się poprawnie pisać i czytać w języku polskim i czerpać radość z poznawania swojego języka pochodzenia. Istotne jest to, że dzieci uczą się języka polskiego w systemie swojej szkoły, a oceny z języka polskiego są wpisywane na świadectwa z niemieckiej szkoły.
Generalnie tak. W niemieckich szkołach publicznych osiągnięcia w nauce języka polskiego są oceniane na świadectwach (pod warunkiem, że dany poziom nauczania przewiduje wystawianie ocen). Tu warto zaznaczyć, że choć uczestnictwo w zajęciach języka polskiego w szkołach publicznych jest dla uczniów dobrowolne, to zapisanie dziecka na kurs powoduje, że staje się on obowiązkowy przez co najmniej jeden rok szkolny od momentu rejestracji. To jest czynnik umożliwiający wystawienie oceny z zajęć języka polskiego na świadectwie. Język polski może się też pojawić na świadectwie maturalnym dziecka po zaliczeniu odpowiednich egzaminów.
Szkoły prywatne wystawiają odrębne świadectwa nauczania, które mogą, ale nie muszą, być zgodne ze wzorem świadectw (w tym maturalnym) polskiego Ministerstwa Edukacji Narodowej i przez nie uznawane. Zawsze warto zapytać bezpośrednio w szkole o formę oceny postępu nauki dziecka.
W przypadku nauczania nieformalnego języka polskiego, takiego jak przykładowo kurs naszego stowarzyszenia Polski-Klasse, nie obowiązuje system ocen. Celem nauczania jest zmotywowanie uczniów i chęć zakrzewienia w nich lubości do języka polskiego, czego nie osiąga się poprzez wprowadzenie systemu ocen, listy wymagań czy konkurencję między uczniami. Młodzi uczestnicy nauczania nieformalnego języka polskiego i ich rodzice na bieżąco otrzymują informację zwrotną o postępach oraz o tym jak dziecko sobie radzi z konkretnymi zadaniami. Celem tego podejścia jest też usłyszenie opinii drugiej strony (ucznia i dziecka) co sprawia mu trudność a co frajdę i dopasowanie na bieżąco do tego indywidualnego programu nauczania.